" Και να θυμάσαι πάντα πως δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στον κόσμο αυτόν από μια νύχτα που τη φωτίζουν τα αστέρια και η αίσθηση ότι έκανες το καθήκον σου"
[το έγραψε, μου είπανε, ο Γκέτε (ή Γκαίτε ή Goethe)]
Ρητορική δεν θα το έλεγα, άλλωστε έπρεπε να εμπεριέχει την απάντηση, και αδυνατεί ο ερωτών. Είναι κι αυτό το "και" που δεν ξεκαθαρίζει, εμπεριέχεται ή όχι; Πραγματικό λοιπόν το ερώτημα, κι έχει να κάνει με του "και" τη θέση.
"είναι όμως;;"[φαινομενικά ανόμοια]... Να το ερώτημα, ένα από τα ερωτήματα. Κατά κάποιο τρόπο καταργεί το "δυστυχώς πια δεν έχω ούτε ερωτήσεις". Συνεκδοχικά να πώ καταργεί και το δεν έχω απαντήσεις για τίποτα;
Αλήθεια είναι ανόμοια; Ή στην ουσία ταυτίζονται με μιαν ευρύτερη έννοια.. Αν μιλάμε για το καθήκον το ενσυνείδητα βιούμενο (; ), όχι το επιβεβλημένο και καταπιεστικώς .
Όλα εικονική πραγματικότητα λοιπόν. Ενδιαφέρουσα θέαση, ομολογώ. Μόνο που κάτι δεν μου ταιριάζει. Όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να ανακαλέσω την εικόνα σας, σε δωμάτιο προσομοίωσης και την «πραγματικότητα» σας εικονική. Είναι κι αυτό τ’ αστέρι - το μόνο(;) αληθινό - που μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Ένα αστέρι που όλοι προσδοκούμε και νοιώθουμε ευχάριστα σα μας επισκέπτεται. Για έναν άστεγο, βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να μην το "διακρίνει" το αστέρι, τόσα που τον "επισκέπτονται". Εμ, είναι και το ανοιχτό παράθυρο – και μάλιστα ματαμεσονυκτίως- που χαλάει κάθε εικονική.
να κρατήσω μόνο μέχρι το "και".
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να συμφωνήσω!
θα εννοείς το δεύτερο "και" προφανώς...
ΑπάντησηΔιαγραφή...να συμφωνήσω κι εγώ;
ε΄,βέβαια εννοώ το δεύτερο,τώρα αν θα συμφωνήσεις..εμένα ρωτάς;;
ΑπάντησηΔιαγραφήή είναι ρητορική ερώτηση;
Ρητορική δεν θα το έλεγα, άλλωστε έπρεπε να εμπεριέχει την απάντηση, και αδυνατεί ο ερωτών. Είναι κι αυτό το "και" που δεν ξεκαθαρίζει, εμπεριέχεται ή όχι; Πραγματικό λοιπόν το ερώτημα, κι έχει να κάνει με του "και" τη θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το "και" ,το δεύτερο φυσικά, συνδέει -φαινομενικά ανόμοια.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι όμως;;
δεν έχω απαντήσεις για τίποτα.
δυστυχώς πια δεν έχω ούτε ερωτήσεις,
καλή σου μέρα.
"είναι όμως;;"[φαινομενικά ανόμοια]... Να το ερώτημα, ένα από τα ερωτήματα. Κατά κάποιο τρόπο καταργεί το "δυστυχώς πια δεν έχω ούτε ερωτήσεις". Συνεκδοχικά να πώ καταργεί και το δεν έχω απαντήσεις για τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια είναι ανόμοια; Ή στην ουσία ταυτίζονται με μιαν ευρύτερη έννοια.. Αν μιλάμε για το καθήκον το ενσυνείδητα βιούμενο (; ), όχι το επιβεβλημένο και καταπιεστικώς .
εικονική πραγματικότητα,αγαπητέ μου:όλα,ερωτήσεις και -συνεκδοχικά!(φιλόλογος είστε;)-απαντήσεις ,όλα σε δωμάτιο προσομοίωσης να τα φανταστείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μόνο αληθινό που -αν μου επιτρέψετε να το εκμηστηρευτώ -βλέπω εγώ,είναι ένα αστέρι που τώρα μπαίνει απ' τ' ανοιχτό μου παράθυρο.
Όλα εικονική πραγματικότητα λοιπόν. Ενδιαφέρουσα θέαση, ομολογώ. Μόνο που κάτι δεν μου ταιριάζει. Όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να ανακαλέσω την εικόνα σας, σε δωμάτιο προσομοίωσης και την «πραγματικότητα» σας εικονική. Είναι κι αυτό τ’ αστέρι - το μόνο(;) αληθινό - που μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο. Ένα αστέρι που όλοι προσδοκούμε και νοιώθουμε ευχάριστα σα μας επισκέπτεται. Για έναν άστεγο, βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να μην το "διακρίνει" το αστέρι, τόσα που τον "επισκέπτονται". Εμ, είναι και το ανοιχτό παράθυρο – και μάλιστα ματαμεσονυκτίως- που χαλάει κάθε εικονική.
ΑπάντησηΔιαγραφήένα αστέρι ,αγαπητέ μου, μπορεί να κάνει την ανατροπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό ακριβώς.
το θέμα είναι:θα το δούμε;( ένας δε φτάνει να το δει, να ξέρετε).