Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

..." Θανάσιμη μοναξιά"...

Στον πάγκο του μπάρ μπορείς ν' αστειευτείς μ' οποιονδήποτε, να τσουγκρίσεις το ποτήρι σου μ' όποιον θέλεις. Μα ο Άγγελος αναγγέλλει τον ερχομό του΄μείνε μονάχος να τον υποδεχτείς. Και ο Άγγελός μας είναι η νύχτα που πέφτει στην εκθαμβωτική πίστα. Ακόμα κι άν η δική σου μοναξιά είναι πλημμυρισμένη στο φώς ενώ σκοτάδι τα χιλιάδες μάτια που σε κρίνουν, που φοβούνται και προσδοκούν την πτώση σου, θα χορέψεις πάνω και μέσα στην ένυδρη μοναξιά με τα μάτια δεμένα και ει δυνατόν τα βλέφαρα ραμμένα. Τίποτε όμως δεν θα σ' εμποδίσει να χορέψεις για την εικόνα σου, και προπαντός χειροκροτήματα ή γέλια. Αλίμονο, είσαι καλλιτέχνης, και δε γίνεται πιά ν' αγνοήσεις την ανελέητη άβυσσο των ματιών σου. Νάρκισσος χορεύει; Δεν είναι ωστόσο φιλαρέσκεια, εγωισμός και φιλαυτία, μα κάτι άλλο. Μήπως ο ίδιος ο θάνατος; Χόρευε λοιπόν ολομόναχος. Χλωμός, πελιδνός, γεμάτος αγωνία άν θ' αρέσεις στην εικόνα σου - δηλαδή θα χορέψει η εικόνα σου για σένα.



[το κείμενο από το "Ο ΣΚΟΙΝΟΒΑΤΗΣ" - ΖΑΝ ΖΕΝΕ - ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, μετάφραση ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ]

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

μοναχικά όνειρα




στο γέρμα του φεγγαριού, μοναχικά
απ΄ την παλιά τη γειτονιά τα βήματα με πάνε ...

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

επιστροφή και ρουτίνα

είναι η επιστροφή ρουτίνα ή η επιστροφή στη ρουτίνα;
και ποια η "λεπτή" διαφορά της επιστροφής στη ρουτίνα από τη ρουτίνα της επιστροφής;

η πρώτη "δόση" χαλάρωσης (διακοπές) τελείωσε...

μαζί τελειώνει κι ένα όνειρο
όπως οφείλει να τελειώσει ένα όνειρο


έλεγες,
θα φύγεις κάποτε χωρίς να μάθεις ποτέ ποιος είσαι

ισχυρίζομαι,
γνωρίζω ποιος είμαι
-γνωρίζω το "τέρας" που κρύβεται ή πού κρύβεται-
και για αυτό ( κι όχι μόνο ) επέλεξα/επιλέγω τη "φυγή"