Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

ανέκαθεν...


Ξέρω πως δεν βγάζει πουθενά, τούτη η γραφή θυμίζει άγονη γραμμή
.....
μόνο να οπλιστείς ειρωνεία και χιούμορ για να επιζήσεις στη δαιδαλώδη μεγαλούπολη, τη φτιαγμένη από λέξεις και εικόνες - πλασμένη όχι δημιουργημένη.

ΑΝΕΚΑΘΕΝ

"Πάντα μια ευκαιρία μετά
την άλλη χαμένη όλες χαμένες
ποιος θα τις ξαναβρεί
πεταμένες σε κλειστά

γραφεία με έγγραφα παλιά
στοιβαγμένα στη γωνιά
..............................................."




Υ.Γ.: Θα μπορούσε να είναι "Η επιστροφή του Άστεγου του Μέγα"

(...) κι έτσι έζησα από παρεξήγηση σε παρεξήγηση
από ψέμα σε ψέμα όπως ο Ίρος
κι ο Οδυσσέας όταν έκανε το φτωχό
ήταν μια κατάσταση που δεν μπορούσε να διαρκέσει (...)

[τα κείμενα του Νανου Βαλαωρίτη από Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας και τον Αστεγο το Μέγα]

2 σχόλια:

  1. Πιστεύω στη μεγάλη δύναμη της φαντασίας
    που μπορεί στην κόλαση να δει έναν παράδεισο
    στο κάθε τι που βλέπω,που ακούω,που μαντεύω,
    που αγαπώ πιστεύω.
    Πιστεύω σ'έναν άνθρωπο αποφυλακισμένο
    απ'τα δεσμά της σκέψης του
    τού φόβου του το αυγό άγιος Ελευθέριος
    στον αιώνα τον άπαντα.! Βαλαωρίτης Ν.

    Καλησπέρα και Καλή Χρονιά.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ''Η Ζωή χωρίς προσμονή κι ελπίδα για το αύριο,δεν έχει νόημα.Ο ήλιος έδυσε και σήμερα,όπως κάθε μέρα, φεύγοντας για άλλες γωνιές,να ζεστάνει και να χαΪδέψει σε άλλα μέρη της γης,άλλους ανθρώπους...''

    ΑπάντησηΔιαγραφή